ทฤษฎีเวทมนตร์ประจำจักรวาล แฮรี่ พอตเตอร์ <<กลไกแห่งพลังในโลกของผู้วิเศษ

  งานประพันธ์แนวแฟนตาซีทุกเรื่อง มีกฎเกณฑ์และกลไก เกี่ยวกับเวทมนตร์เป็นของตน ใน Harry Potter นั้นพลังเวท หลั่งไหลมาจากภายในตัวพ่อมดแม่มดเอง ...

 

งานประพันธ์แนวแฟนตาซีทุกเรื่อง มีกฎเกณฑ์และกลไก เกี่ยวกับเวทมนตร์เป็นของตน

ใน Harry Potter นั้นพลังเวท หลั่งไหลมาจากภายในตัวพ่อมดแม่มดเอง

ทำให้แยกความแตกต่างระหว่างคนธรรมดา (มักเกิล) กับผู้วิเศษง่าย

เพราะถึงมนุษย์สามัญจะตะโกนชื่อคาถาจนเจ็บคอ หรือออกท่าทางอย่างไร, ก็มิอาจสำแดงอิทธิฤทธิ์ใด ๆ

แฟนคลับต่างประเทศ (ณ Harry Potter Wiki) กำหนดนิยามของเวทมนตร์ประจำจักรวาลแฮรี่ 

ให้เป็น "พลังเหนือธรรมชาติ ที่สามารถเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ของความเป็นจริงได้ระดับหนึ่ง"

เวทมนตร์ใน Wizarding World (โลกผู้วิเศษ) ทำอะไรได้เยอะมาก และบ่อยครั้งจะผูกติดกับเครื่องมือพิเศษ

เป็นต้นว่า หม้อใหญ่ (ปรุงยา), ไม้กวาด (สำหรับบิน) หรือไม้กายสิทธิ์ (ที่ใช้ร่ายคาถา)

[1] กรรมพันธุ์

พลังเวทสถิตในกายา ของผู้วิเศษทุกราย, แต่ใครจะเป็นพ่อมดแม่มดหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับการประทานพรของสวรรค์

ทว่า โดยปกตินั้นพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์ สืบทอดทางสายเลือดได้

พ่อมดแม่มดจำนวนมาก จึงให้ความสำคัญกับชาติตระกูลของบุคคล

แม้มีกรณียกเว้นบ้าง ที่คนในครอบครัวมักเกิ้ลดันมีพลังเวท

หรือคนจากตระกูลพ่อมดดันเป็นแกะดำ ที่ไร้พลังพิเศษ (สควิบ/Squibs)

ผังตระกูลของผู้วิเศษ

ถึงจุดหนึ่งพ่อมดแม่มด จะปลดปล่อยเวทออกมา ตั้งแต่ยังเด็ก

จุดประสงค์ของการมีโรงเรียน สำหรับพวกเขาโดยเฉพาะ จึงเป็นการสอนวิธี "ควบคุม" พลัง

[2] ไม้กายสิทธิ์

แม้พ่อมดแม่มด ผลิตเวทมนตร์ได้เอง แต่ผู้วิเศษยุคใหม่ทุกคนก็ใช้ไม้กายสิทธิ์

เจ.เค.โรว์ลิ่ง เคยกล่าวถึงสาเหตุว่าเพราะ "การใช้ไม้กายสิทธิ์ร่ายคาถา จะทำให้ผลลัพธ์ แม่นยำและทรงพลังยิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตาม การปล่อยเวทมนตร์คุณภาพสูงออกมาได้ แม้ไร้ไม้กายสิทธิ์

ถือเป็นเครื่องหมาย ของพ่อมดและแม่มด ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด"

อันที่จริง การใช้เวทแบบไร้ไม้ เคยเกิดหลายครั้งในหนังสือ

เช่น ที่แฮร์รี่เปลี่ยนร่างของป้าตัวเอง เป็นลูกโป่ง, หรือเหตุการณ์แปลกๆ ซึ่งเขาทำให้เกิดแบบไม่รู้ตัว ก่อนตระหนักว่าตนคือพ่อมด

นอกจากนี้สัตว์เวทมนตร์ (เช่น เอลฟ์ประจำบ้าน) ก็ใช้เวทมนตร์อันทรงพลังได้ โดยไม่ต้องพึ่งไม้กายสิทธิ์

[3] คาถา

พื้นฐานของการร่ายคาถา คือการชี้ไม้กายสิทธิ์ไปยังจุดสนใจ และเอ่ยคำที่ต้องใช้เพื่อดลบันดาล

การออกเสียงและตวัดไม้อย่างถูกต้อง ก็มีส่วนสำคัญต่อประสิทธิผลของคาถา, แต่นั่นแค่ในชั้นต้น

เพราะเมื่อระดับความชำนาญของผู้วิเศษสูงขึ้น ต่อให้ใช้เพียงเสียงกระซิบ หรือไม่เอ่ยคำบันดาล, ก็ยังปล่อยเวทที่ต้องการได้

คำร่ายของคาถาในจักรวาลแฮรี่ มีพื้นฐานจากภาษาละติน และบ่อยครั้งที่ความหมายออกจะตรงไปตรงมา

เช่น ลูมอส (lumos) ที่หมายถึงแสงสว่าง คือคาถาสำหรับสร้างแสง

[4] ยา

การปรุงยาวิเศษ (โพชั่น/Potions) มีหัวใจหลัก 2 ประการ คือส่วนผสมพื้นฐาน กับคาถาที่เหมาะสม

วิธีจัดเตรียมส่วนผสม กับลำดับการเติมองค์ประกอบเหล่านั้นลงไป ส่งผลกระทบโดยตรง

เช่น การหั่นรากไม้แบบขอไปที กับซอยละเอียด, จะทำให้ยาที่ปรุงเสร็จออกฤทธิ์ต่างกันมาก

[5] เครื่องมือเวทมนตร์

วัตถุที่ลงคาถาจำเพาะไว้ สามารถให้กำเนิดผลสัมฤทธิ ตามหน้าที่ซึ่งถูกลิขิตได้

มีทั้งของง่าย ๆ เช่น กุญแจนำทาง (Portkey) ซึ่งพาคนแตะโดน ให้เคลื่อนย้ายชั่วพริบตา สู่จุดหมายอันกำหนดไว้ล่วงหน้า

พวกเครื่องราง ที่ต้องพึ่งพาทักษะของผู้สร้างในการผลิต

หรือแม้กระทั่งสิ่งที่ขั้นตอนสร้าง คงน่าสยองอยู่ไม่น้อย แบบอุปกรณ์เก็บชิ้นส่วนวิญญาณ (ฮอร์ครักซ์)

การซื้อขายอุปกรณ์เวทมนตร์ถือเป็นเรื่องปกติ และบางกรณีอาจมีการแข่งขันด้านผลิตภัณฑ์

เช่น ไม้กวาดที่ผู้วิเศษใช้ขี่บิน เป็นล่ำเป็นสัน 

หากดีไซน์, วัสดุ และราคาต่างกัน  ประสิทธิภาพด้านความเร็ว, เบรค และหักเลี้ยว จะต่างตาม

[6] เจตจำนง

ความทรงพลังของเวทมนตร์ที่ปลดปล่อย, ขึ้นอยู่กับความแน่วแน่ของผู้วิเศษ ในแต่ละช่วงเวลาด้วย

เช่น แม้เป็นคำสาปกรีดแทงที่ใช้ทรมานศัตรูโดยเฉพาะ 

แต่หากคนร่ายตั้งมั่นในเจตนาร้ายไม่พอ คนโดนจะไม่เจ็บปวดเท่าไหร่

แบบที่เกิดขึ้นในตอนแฮร์รี่ ร่ายคำสาปใส่เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ ในภาคภาคีนกฟีนิกซ์

[7] การฝึกฝน

ตามที่กล่าวข้างต้นแล้วว่า สภาพจิตใจกับความชำนาญ 

ส่งผลต่อความทรงพลังของคาถา และความสะดวกรวดเร็วยามปล่อยท่า ตามลำดับ

ฉะนั้นการลับคมทักษะจนแหลมคม ย่อมสำคัญเสมอ

เพราะมันช่วยเพิ่มความมั่นคงทางอารมณ์ และส่งเสริมความคล่องแคล่ว

ที่มา: Bustle