จากกำเนิดตะวันจันทรา ยันสงครามโกรธา >>เรื่องราวโดยย่อของมัชฌิมโลกยุคที่ 1

 เรื่องราวของ The Lord of the Rings และ The Hobbit ช่างบรรเจิด  แต่ทั้งสองก็เป็นแค่ส่วน ปลายยอดของภูเขาน้ำแข็ง อันมีชื่อเรียกว่ามัชฌิมโลก เจ...

 เรื่องราวของ The Lord of the Rings และ The Hobbit ช่างบรรเจิด 

แต่ทั้งสองก็เป็นแค่ส่วน ปลายยอดของภูเขาน้ำแข็ง อันมีชื่อเรียกว่ามัชฌิมโลก

เจ.อาร์.อาร์.โทลคีน เคยทุ่มเทเวลาชีวิตมากมาย เพื่อลิขิตประวัติศาสตร์เบื้องลึกทั้งหลาย ให้มิดเดิลเอิร์ธ

แม้เนื้อหาส่วนใหญ่ไม่มีโอกาสได้ตีพิมพ์ จนกระทั่งหลังเขาสิ้นอายุขัย

เพื่อความเข้าใจว่า ส่วนใต้วารีของภูเขาน้ำแข็งมัชฌิมโลก ขนาดมโหฬารเพียงใด

อย่างน้อยที่สุดก็ควรเริ่มจาก การดำดิ่งลงไปในแต่ละยุคสมัย

ยุคที่ 1 (First Age) สงครามระดับอลังการ ยิ่งกว่าใน LOTR เกิดขึ้นหลายหน, ฝ่ายมารมีกองทัพบัลร็อก และมังกรเป็นฝูง

อีกทั้งโศกนาฏกรรม, การทรยศหักหลัง, กับมหาอัญมณีสามเม็ด 

อาจทำให้เอกธำมรงค์ของเซารอน ดูเหมือนแหวนทองคำธรรมดาได้เลย

จุดเริ่มต้นยุค

เหล่าเทพวาลาร์ สร้างแดนสวรรค์อมตะของพวกตน ขึ้นบนแผ่นดินห่างไกลทางตะวันตก

และชักชวนให้เอล์ฟรุ่นแรกสุด ข้ามฝั่งมหาสมุทรไปตั้งรกรากบน "วาลินอร์" ด้วยกัน

สถานที่ดังกล่าว เคยมีพฤกษาเทพ 2 ต้นสว่างไสว ให้แสงแก่โลกได้เหนือกว่าดวงดาว

แล้ววันนึงเอล์ฟนาม "เฟอานอร์" ก็ประดิษฐ์โคตรอัญมณีซิลมาริล 3 ชิ้น ที่บรรจุแสงศักดิ์สิทธิ์ของทวิพฤกษาไว้

เทวดาโฉดมอร์ก็อธ ผู้พ้นโทษจองจำหลายพันปี เห็นประกายซิลมาริลละอยากได้มาครองหลาย

จึงก่อการทำลายทวิพฤกษา, ฆ่าพ่อเฟอานอร์, ขโมยซิลมาริลทั้งสาม จากนั้นชิ่งหนีสู่แผ่นดินใหญ่

เฟอานอร์ที่เป็นเจ้าชายเอล์ฟ สายหัวร้อนอยู่แล้ว เลยทำตัวต่อต้านพวกเทพ

ชักจูงราษฎรใต้สังกัดพระองค์ (ชาวโนลดอร์) ให้ยกพลข้ามน้ำข้ามทะเล ตามไปเปิดศึกล้างแค้น

เฟอานอร์กล่าวสัตย์สาบาน อันจะนำความวิปโยคมาสู่ ตัวเขาและเชื้อสายที่ร่วมเปล่งวาจาทั้งหมด

คือขอเป็นศัตรูกับทุกผู้ (รวมถึงเทพยดา) ที่เก็บรักษา หรือชิงซิลมาริลจากพวกเขา

เจ้าแม่เอล์ฟกาลาดริเอล แห่ง LOTR (ที่ยังสาว) ก็จัดว่าอยู่ในคณะเดินทางข้ามทวีป 

หล่อนเป็นเครือญาติเฟอานอร์ แต่ก็ไม่ได้หัวร้อนตาม ขนาดจะคิดสั้นกล่าวคำสาบานเดียวกัน 

เฟอานอร์ นำขบวนพาเหรดแสนยาวของชาวโนลดอร์ เดินทางด้วยความรีบร้อนจัด

ถึงขั้นสังหารเอล์ฟเผ่าอื่น ซึ่งมัวชักช้าไม่ยอมให้ยืมเรือ สำหรับใช้ข้ามมหาสมุทรโดยง่าย

แถมไม่ใส่ใจว่าหางแถวพาเหรด จะตามข้ามถิ่นทุรกันดารไปกับเขาได้ แบบครบถ้วนทุกคนไหม

สุดท้ายคณะหางแถว (ที่กาลาเดรียลอยู่) จึงโดนทิ้งไว้เบื้องหลัง

ต้องเปลี่ยนไปใช้วิธีมุ่งขึ้นเหนือ สู่แดนเหน็บหนาว

แล้วเดินเท้า ผ่านทะเลน้ำแข็ง, ประสบเคราะห์กรรมแสนสาหัส กว่าจะถึงทวีปมิดเดิลเอิร์ธ

กำเนิดตะวัน & จันทรา

ด้านวาลาร์ถึงเศร้าที่เอล์ฟจำนวนมาก ตีจากมุ่งสู่ทวีปหลัก ก็ยังอยากช่วยเหลือพวกนั้นแบบทางไกล

โดยเก็บเอาดอกและผลของทวิพฤกษา อันเป็นพลังชีวิตเฮือกสุดท้ายของพวกมัน

ไปใส่โคมและให้เทพชั้นไมอาร์ 2 องค์ พาขึ้นไปวนกัน บนฟ้าที่มีเพียงดาว

โคมไฟพิเศษทั้งสอง กลายเป็นดวงอาทิตย์ & ดวงจันทร์ 

มันส่องแสงเจิดจ้ากว่าดารานัก จนมอร์ก็อธกับเหล่าอสูรรักความมืด ถึงกับตกใจ และระงับการซี้ซั้วเคลื่อนไหวชั่วคราว

ตะวัน & จันทราจึงทั้ง ซื้อเวลาให้พวกเอล์ฟ เตรียมตัวต่อต้านปีศาจ, และสะดวกแก่การใช้ชีวิตยิ่งขึ้น

"มนุษย์" เองก็ตื่นขึ้นในแสงแรก แห่งดวงตะวัน, แต่ยังอีกนานกว่าพวกเขาจะพบชาวเอล์ฟ หรือมีบทสำคัญ

ความสำเร็จช่วงต้น

คณะโนลดอร์ของเฟอานอร์เล็กลง แต่หลังเหยียบแผ่นดินมิดเดิลเอิร์ธ 

พวกเขาครองความได้เปรียบ ในศึกแรกกับกองทัพของมอร์ก็อธ

เฟอานอร์เลยห้าวจัด บุกป้อมปราการชื่ออังก์บันด์ (Angband) อันเป็นแหล่งกบดานจอมมารต่อ ด้วยความคะนอง

ถึงจัดว่าเขากำชัยในการสัประยุทธ์รอบนี้ด้วย แต่เฟอานอร์บาดเจ็บสาหัสเพราะบัลร็อก 

จึงต้องตายโดยฝากฝัง ภารกิจล้างแค้นชิงซิลมาริล ให้เหล่าทายาทสานต่อ

พวกทายาทเฟอานอร์ มีโอกาสพักหายใจหายคอ 75 ปี (ซึ่งถือว่าน้อยสำหรับเทพมารมอร์ก็อธกับเอล์ฟ ที่มีชีวิตนิรันดร์)

มอร์ก็อธส่งกองทัพ จู่โจมมัชฌิชโลกอีกครั้ง แต่ผลลัพธ์ยังคงไม่สวยสำหรับมัน

ปวงเอล์ฟโนลดอร์ฮึกเหิม ฉะนั้นถึงการตีอังก์บันด์ หรือเล่นงานมอร์ก็อธโดยตรง, ดูจะเสี่ยงสูญเสียรี้พลมากไป

แต่พวกเขาก็เห็นว่า การแยกย้ายกันตั้งรกราก, รอบดินแดนแห่งปราการยักษ์น่าจะดี

การปิดล้อมอังก์บันด์ (the Seige of Angband) ที่กินเวลาราว 400 ปีจึงบังเกิด

ช่วงลมสงบ ก่อนพายุเข้า

อาณาจักรเอล์ฟใหม่ๆ เกิดล้อมรอบอังก์บันด์ โดยประการฉะนี้

นครลับแล 2 แห่ง ที่เก็บซ่อนตำแหน่งจากโลกภายนอก (เพราะวาลาร์บางองค์ชี้นำให้ทำ)

อย่างเมืองนาโกธรอนด์ กับ "กอนโดลิน" ถูกก่อตั้ง

และจะเป็นแนวรับอันเข้มแข็ง ยามเมื่อมอร์ก็อธ แผลงฤทธิ์รอบใหม่ภายหลัง

กอนโดลิน

ยังมีอีกเมืองหลัก ที่จะกลายเป็นแนวต้านรับสำคัญ 

สำหรับนครนี้ ต้องย้อนประวัติเท้าความ ตั้งกะตอนเอล์ฟถูกชวนไปวาลินอร์กัน

สั้นๆ คือเอล์ฟบางส่วนไม่ได้ไปถึงวาลินอร์ และตั้งรกรากบนมิดเดิลเอิร์ธโดย ไม่เคยเห็นแสงศักดิ์สิทธิ์ของทวิพฤกษา

พวกนี้ส่วนมากอาศัยใต้ร่มเงาของ กษัตริย์ธิงโกล ผู้ปกครองอาณาจักร "โดริอัธ"

มเหสีของท่านคือเมลิอัน (Melian) เทพีไมอาร์ที่ดัน ตกหลุมรักเอล์ฟ

เทพีทรงเสกข่ายเวท (เกราะป้องกันเมืองที่มองไม่เห็น) ขึ้นมาตลอดเวลา

แม้มีการต่อสู้กับสมุนมอร์ก็อธประปราย แต่โดยรวมแล้วไร้สงคราม ระดับหวังล้างผลาญเผ่าพันธุ์

ช่วงสงบนี้มนุษย์เริ่มขยับจากทางตะวันออก มาทำความรู้จัก กับบรรดาเอล์ฟ

สามตระกูลใหญ่ชาวมนุษย์ (The Three Houses) ที่ภายหลังจะถูกเรียกว่าเอไดน์ (Edain) 

คือพวกแรกๆ ที่ได้รู้จัก, รับใช้ และสร้างความสัมพันธ์อันดีกับ เชื้อพระวงศ์อมตะชน 

พายุเข้า

หลังช่วงที่เปรียบได้กับอากาศวัน แดดจ้าเมฆน้อย ลมสงบ

ความโกลาหลดั่งพายุลูกใหญ่ มาเยือนมัชฌิมโลก โดยมหึมากองทัพของมอร์ก็อธ

มังกร "เกลารุง" ที่ขนาดบิ๊กเบิ้ม จนสม็อก (ใน The Hobbit) จัดว่าเล็กจ้อย

ปรากฏตัวโดยมี บัลร็อกจำนวนมากเกาะหาง และออร์คเยอะจนนับไม่ถูกบนหลัง

สม็อก

สงครามระดับอลังการยิ่งกว่าใน LOTR คือความพ่ายแพ้ยับเยิน เตลิดเปิดเปิงทุกทางของเสรีชน

รายละเอียดมากล้น แต่โดยย่นย่อคือมันนำไปสู่ ความทนให้เอ็งย่ำยีไม่ไหวแล้วโว้ย

ของกษัตริย์โนลดอร์พระองค์นึงชื่อ 'ฟิงโกลฟิน' แล้วดิ่งไปแหกปากตะโกน

ท้าทายมอร์ก็อธ ให้เลิกมุดหัวอยู่ในรัง ออกมาดวลกันตัวต่อตัว

มอร์ก็อธอยู่มาย๊าวยาว การสร้างอสูรสัตว์ประหลาด ก็ต้องแบ่งพลังอำนาจให้

ฉะนั้นถ้าเทียบกับยุคดึกดำบรรพ์ (สมัยยังเป็นวาลาร์ ทำสงครามกับวาลาร์ด้วยกัน) เขาอ่อนแอลง

แต่ใช่ว่าเอล์ฟคนเดียวจะสามารถ ปราบเทพชั้นสูงของจักรวาลลง

อย่างไรก็ตาม ความสู้ขาดใจจนสิ้นลมของฟิงโกลฟิน ทำเอามอร์ก็อธเจ็บไม่เบา

นาโกธรอนด์, โดริอัธ และกอนโดลิน ต่างยืนหยัดเป็นความหวัง, ต้านทานกระแสปีศาจ

แต่ความมืดค่อยๆ รุกคืบต่อไม่หยุดหย่อน ตลอดช่วงหลายสิบปี

นครลับแลแบบนาโกธรอนด์ กับกอนโดลิน จึงถูกมอร์ก็อธหาพบ

นาโกธรอนด์, โดริอัธ, กอนโดลิน เลยทยอยล่มสลาย

น่าเศร้าที่เหตุผลหลัก มักมิใช่เพราะภัยสัตว์ประหลาด 

หากแต่เป็นการหักหลังของมนุษย์หลายเผ่า (ที่ไม่ใช่เหล่าเอไดน์) ตอนทำสงครามใหญ่

ความขัดแย้งระหว่าง เอล์ฟที่ไม่เคยไปวาลินอร์ กับเอล์ฟโนลดอร์ 

(เพราะสัตย์สาบานเกี่ยวกับซิลมาริล เอล์ฟสายอื่นๆ จึงไม่ชอบโนลดอร์ หรือมีเหตุให้บาดหมางกันตลอด)

หรือไม่ก็การทะเลาะกันระหว่าง กษัตริย์เอล์ฟกับคนแคระ

ตรงจุดนี้โทลคีนเปลี่ยนโฟกัส หันเหจากเรื่องราวใหญ่โต สงครามระดับโอฬาร

ไปมุ่งเน้นเหตุการณ์ระดับบุคคล แต่มีความสำคัญยิ่งยวด ต่อมัชฌิมโลกแทน

ผ่านตำนาน 3 บทที่ใช้ ตัวละครนำชาวมนุษย์ จากเชื้อสาย 3 ตระกูลใหญ่

เบเรนกับ ลูธิเอน

มนุษย์ชายนาม "เบเรน" ที่หนีมาโดริอัธ เพราะมหึมากองทัพของมอร์ก็อธ 

พบ "ลูธิเอน" ธิดาของราชาเอล์ฟธิงโกล ซึ่งเป็นคู่รักแห่งโชคชะตา 

ทว่ากษัตริย์ธิงโกล ไม่อยากรับบทพ่อตา จึงโยนมุกตลกใส่เบเรนว่า

หากแกะเอาซิลมาริลสักเม็ด จากมงกุฎมอร์ก็อธมาถวายได้ จะยอมรับเอ็งเป็นลูกเขย

เบเรนรับมุกว่าที่พ่อตา ราวกะคนไม่กลัวตาย

ลูธิเอนแอบหนีพ่อ ตามไปสมทบ ร่วมปฏิบัติภารกิจ

ทั้งสองช่วยกันพิชิตซิลมาริล จากมงกุฎจอมมาร 

ด้วยความกล้าของเบเรน, มนตร์สะกดนิทราของลูธิเอน, และสัตว์เทพที่ยอมช่วยเพราะเห็นใจคู่รัก (หมาล่าเนื้อฮูอัน)

ทว่าพญาหมาป่าคาร์คาร็อธ (Carcharoth) สมุนมอร์ก็อธ 

แย่งมณีสำเร็จตอนขากลับภารกิจ, ด้วยการงับมือเบเรน ข้างที่กำซิลมาริลอยู่ขาด

พวกเขาจึงต้องจัดปาร์ตี้ออกล่า คาร์คาร็อธต่อ เพื่อชิงอัญมณีคืน

ซึ่งลงเอยที่เบเรน กับฮูอัน เสียชีวิตเพราะการต่อสู้

ความเศร้าของลูธิเอนลึกล้ำ ถึงขั้นทำทวยเทพเห็นใจ

จึงมอบทางเลือกให้สามารถ ละทิ้งความอมตะ

เบเรนได้คืนชีพมา ครองรักกับลูธิเอน บนมิดเดิลเอิร์ธต่อ

จากนั้นพวกเขาปลีกตัวจากโดริอัธ ไปอาศัยอยู่ด้วยกันเงียบๆ ลำพังบนที่ห่างไกล 

จนกว่าจุดสิ้นสุดของสังขาร จะได้เยี่ยมเยือนทั้งคู่

บุตรแห่งฮูริน

ฮูรินคือมนุษย์ผู้ก่อวีรกรรมยิ่งใหญ่ ในสงครามกับมอร์ก็อธครั้งหนึ่ง และรู้ตำแหน่งคร่าวๆ ของกอนโดลิน

เขาจึงถูกมอร์ก็อธหิ้วไปทรมาน, แต่เพราะฮูรินไม่ยอมปริปาก บอกข้อมูลลับ

มอร์ก็อธผู้หัวเสีย เลยใช้พลังอำนาจสาปแช่ง ภรรยาและลูกๆ ของฮูริน 

และบังคับให้ฮูริน รับชมโศกนาฏกรรมของครอบครัวตัวเอง ผ่านมนตราด้วย

"ทูริน" บุตรแห่งฮูริน เคยถูกชุบเลี้ยงโดย เหล่าเอล์ฟในโดริอัธ

ก่อนโดนเอล์ฟนิสัยเสียยั่วโมโห และพลั้งมือฆ่าเจ้านั่นซะ จึงหนีออกจากเมือง

ทูรินกลายเป็นฮีโร่สายคนเถื่อน ที่ชื่อเสียงโด่งดัง เนื่องจากความเก่งกาจ 

เขาสร้างชัยชนะเหนือบริวารมอร์ก็อธ หลายต่อหลายครั้ง

ทว่าวันนึงพลาดท่าถูกจับ แล้วเข้าใจผิดฆ่า 'เบเล็ก' เอล์ฟเพื่อนซี้ที่มาช่วย, เพราะคิดว่าเป็นศัตรู

ทูรินผู้เศร้าโศก ซมซานไปอยู่อาณาจักรลับแล (นาโกธรอนด์)

และตั้งตัวใหม่ในฐานะ ผู้นำกองทัพเอล์ฟแห่งนคร

แต่เพราะความมั่นใจในฝีมือ บวกกับชอบทำศึกอย่างเปิดเผย 

จึงชักจูงให้เจ้าเมือง เลิกใช้กลยุทธ์สงครามกองโจร

นั่นคือการตัดสินใจที่โคตรผิด, ชักนำความล่มสลายสู่ นาโกธรอนด์

แถมโดนมังกรเกลารุงเล่นหัว โดยการล้างสมองทูริน กับนินีเอล (น้องสาวของเขา)

จนภายหลังเมื่อทั้งคู่พบกันอีกครั้ง แบบต่างจำหน้าพี่น้องตนไม่ได้

ความสัมพันธ์ก็เลยเถิดถึงขั้น แต่งงานมีลูกด้วยกัน

ต่อมาทูรินสังหารเกลารุง, และทั้งเขากะน้องสาว 

ต่างตระหนักว่าพวกตน เป็นพี่น้องร่วมบิดามารดา แล้วฆ่าตัวตายทั้งคู่

นี่คือตำนานบทที่รันทดหดหู่ มืดมนสูงสุด ของโทลคีน

ยอดกะลาสี เออาเรนดิล (Eärendil the Mariner)

บุรุษผู้ถือกำเนิดบนกอนโดลิน มีทั้งสายเลือดของเอล์ฟและมนุษย์ 

หนีพ้นความล่มสลายของนคร ตอนยังเด็ก แบบหวุดหวิด

จากนั้นมุ่งสู่ชายทะเลฝั่งทิศตะวันตก ร่วมกับกลุ่มผู้ลี้ภัย และได้ตั้งรกราก

"เออาเรนดิล" สมรสกับ "เอลวิง" หลานสาวของเบเรน & ลูธิเอน

รวมถึงกลายเป็นบิดามารดาของ [เอลรอนด์] กับเอลรอส

อนึ่ง พี่ชายของเอลรอนด์ (เอลรอส) คือต้นสายตระกูลของอารากอร์น

เออาเรนดิลสร้างชื่อให้ตัวเอง ด้วยการผลิตนาวา และแล่นเรือสู่ตะวันตกค้นหาแดนอมตะ

ซึ่งเอลวิงเองก็เข้าร่วมภารกิจ โดยพกซิลมาริล (ที่เบเรนจิ๊กจากมอร์ก็อธ) ติดไปด้วย

ทั้งสองฝ่าอุปสรรคจนถึงวาลินอร์ แล้วอ้อนวอนขอเหล่าวาลาร์ 

ให้ยอมเสด็จสู่มิดเดิลเอิร์ธปราบมอร์ก็อธ เพราะตอนนั้นสถานการณ์บนทวีปหลัก 

ย่ำแย่ถึงขั้นหากช้าเกินการณ์ เอล์ฟและมนุษย์ อาจถึงกาลอวสาน

ความมุ่งมั่นของทั้งสอง กระทบใจปวงเทพ, พวกพระองค์ยอมลงหน้างานเอง สงครามแห่งความโกรธา (the War of Wrath) จึงอุบัติ

เหล่าเอล์ฟ, มนุษย์, กลุ่มพญาอินทรี, มังกร (เป็นฝูง), กองทัพบัลร็อก และพวกออร์ค ต่างมีส่วนร่วมในศึกนี้พร้อมหน้า

แล้วการสัประยุทธ์อันโอฬาร ระดับสะเทือนฟ้าสะท้านดิน เปลี่ยนภูมิทัศน์โลกก็ยุติ, ด้วยชัยชนะพันธมิตรฝ่ายสว่าง

ข้ารับใช้ฝ่ายมืดทั้งหลายล้มตาย หรือแตกกระจายหนีหายไปคนละทิศ (เช่น ซอรอน) 

ยุคที่ 1 จบตรง มอร์ก็อธโดนเนรเทศ ขับออกนอกมิดเดิลเอิร์ธ

ที่มา: looper